Przygoda - Nibelung Valesti

Strażnik II: Niestety,nie ma tutaj żadnej gospody w zasięgu 200km,mimo chęci nie możemy wpuścić Cię do miasta, musisz spędzić noc pod gołym niebem lecz to dla ciebie chyba nie problem? Ciepło jest,na pewno sobie poradzisz.

Dziękuje. - mówię, po czym oddalam się w stronę, z której wróciłem. Gdy całkowicie znikam w ciemności, przysiadam obok ścieżki obserwując zachowanie strażników.

Obserwujesz przez bite dwie godziny, dopada cię zmęczenie lecz strażnicy,jak kamienne posągi nie zmienili swojej postawy od czasu gdy z nimi rozmawiałeś. Powoli zaczyna się rozjaśniać, po 20 minutach słońce wystaje już na horyzoncie, żołnierze pod bramą porozumiewają się ze sobą po czym brama zostaje otwarta.

To już ranek? - pytam sam siebie. Czekam jeszcze 5 minut, po czym wstaję, przeciągam się i podchodzę po raz kolejny do strażników, w nadziei iż teraz zostanę wpuszczony do wioski.
Witam jeszcze raz, Mości Panowie. Czy teraz mogę wejść?

Strażnik I: Możesz. - po czym obaj odstępują od bramy. Widzisz standardowe miasteczko,ulice pod kątem 90 stopni,na srodku rynek gdzie wlaśnie handlarze rozwijają swoje stragany. Widzisz że przeważąją tutaj sklepy z wszelakiego rodzaju orężem. Zawuażasz także karczmę, która z wiadomego powodu przyciąga Cię jak magnes. Dziwną rzeczą jest jednak to że tak mało ludzi spaceruje po miasteczku, widzisz z grubsza dwie, trzy osoby które ze strachem w oczach przmierzają szybko ulice miasta.

Kłaniam się strażnikom po czym wchodzę do miasteczka. Jako że postanowiłem wpierw odpocząć, udaję się do karczmy w celu znalezienia miejsca do noclegu.

Wbijasz do karczmy, od razu w twoją stronę kierują się wrogie i przestraszone spojrzenia ludzi którzy w karczmie przebywają. Nastaje chwila ciszy, po czym karczma na nowo ożywa gwarem rozmów, bójek i przepychanek.

Nie patrząc na klientele, podchodzę do karczmarza i spokojnym głosem mówię:
Witaj Mości Panie. Masz może do zaoferowania dla strudzonego wędrowca pokój w którym mógłbym odpocząć?

Karczmiarz:widzę żeś jest nietutejszy, ha? Mam kilka pokoi, lecz są one zarezerwowane dla handlarzy i znaczniejszych gości. Jeżeli jesteś w stanie przekonać mnie do swojej wartości, rad będę gościć Cię w mojej gospodzie o każdej porze dnia i nocy.

Rozumiem Mości Panie, że mi nie ufasz co jednak jest zrozumiałe. Chcesz bym przekonał Cię, co do mej wartości. Mam to udowodnić słowem czy czynem. Powiedz mi proszę co mam uczynić, a spełnię to, o ile się to zgadza z moim sumieniem.

Karczmiarz:Otóż widzisz, dwóch moich pomocników zniknęło z karczmy, nie mam pojęcia co się z nimi stało ponieważ nie informowali mnie o tym że gdzieś się udają. Coraz bardziej się o nich niepokoję, zniknęli wczoraj wieczór. Możliwe że któryś z gości coś zauważył, lecz głowy dać nie mogę. Jeżeli uda Ci się ich obu odnaleźć to kto wie, może nawet sypnę trochę grosiwa do twej sakwy...

Rozumiem. Podejmę się tego zadania, lecz aby zacząć poszukiwania, muszę dowiedzieć się więcej o zaginionych. Jak się zwą, gdzie mieszkają, co lubią robić w wolnych chwilach. Mam nadzieje, iż rozumiesz Mości Panie, że każda informacja może się przydać.

Karczmiarz:zwą się Talf i Ellon, obaj mieszkają w mieście. Są półelfami, wyglądają jak bracia (w sumie nigdy sie ich o to nie pytałem czy są braćmi) , widziałem jak rozmawiali z jakąś kobietą, tak na oko 28 lat, długie czarne włosy, po czym oddalili się wraz z nią do wyjścia i tyle ich było widać. Coś jeszcze?

Tak Mości Panie. Jeśli to nie problem to chciałbym wiedzieć gdzie mieszkają Talf i Ellon i czy widziałeś kiedykolwiek tą kobietę? Oczywiście oprócz wczoraj. Przychodziła może do karczmy czasami?

Karczmiarz:Obaj mieszkali u mnie w karczmie, z racji tego że przybłąkali się nie wiadomo skąd. Wziąłem ich pod swoje skrzydła a oni odpłacali mi wierną służbą. Kobiety nigdy nie widziałem w mojej karczmie.